Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
By boggar on 5:18 π.μ.
Τουλάχιστον τα παραπάνω αυτά στοιχεία διαγράφονται στο i-pod μου, το οποίο λειτουργεί παίζοντας Johnny cash.
Μεσημέρι ή απόγευμα, ο ήλιος καίει, ο αέρας χαστουκίζει. Σύννεφα πέρα δώθε, κόσμος πάει κι έρχεται. Η μέρα πάει να σβήσει. Η νύχτα ετοιμάζεται σιγά-σιγά και βγάζει τις πιτζάμες τις. Κάτι σατέν εσώρουχα που είδα τα πέταξε στα άπλυτα. Είπε ότι θα φορέσει τη γνωστή της κελεμπία. Τα πεύκα στέκονται αγέρωχα, πιστά στο χώμα που τόσα οφείλουν. Τα κουκουνάρια ακολουθούν το δόγμα της ημέρας και κάποιοι ίσως σκίουροι τριγυρνάνε χωρίς μπαστούνι.
Όλοι περιμένουν κάτι και συνάμα κανείς, κανέναν. Τα παπούτσια να φορεθούν ή να αφεθούν, τα αυτοκίνητα να μουγκρίσουν ή να μείνουν, το ψάρι να ψαρευτεί ή να κολυμπήσει και πάει λέγοντας.
Είναι αυτές οι ώρες που οι κίνδυνοι πληθαίνουν ως οι αγωνίες. Είναι αυτές οι ώρες που θες να τρέξεις ως τη θάλασσα για να της πεις ένα γεια. Είναι αυτές οι ώρες που τρεμοπαίζει ο φεγγίτης των ειρμών μου σα βεντάλια, κάνοντας επαναληπτικές κινήσεις ως την ακινησία.
Πάνε οι μέρες κι ίσως οι μήνες, απομονώνοντας καλές και κακές σκέψεις. Καμιά μετριότητα. Πληρότητα και κενότητα μαζί. Οι μνήμες πάνε βόλτα στα πηγάδια των ημερών που έζησες και πίνουν απ’ αυτά. Ανάλογα με το πόσο καθαρό νερό έχουν, γυρνάνε και φωτίζουν το πρόσωπο με γήινα χρώματα, λαμπερά και σκοτεινά. Το καλό, η λογική, το κακό, η ενέργεια.
Είμαι εδώ μέσα σε αυτό το αχούρι κι όσο κι αν φωνάξω ο μόνος που μ’ ακούει είν’ ο κόσμος μέσα μου. Όλοι οι άλλοι λένε θα περάσει λες και δεν το ξέρω. Γιατί το λένε; Είναι ρητό; Είναι παρηγοριά αυτή;
Λογική-ενέργεια. Η λογική παραμυθιάζει την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου ενώ η ενέργεια τη λυτρώνει. Λογική όπου κι όταν θέλεις να φερθείς ανάλογα. Πράττοντας- ενεργώντας λογικά αποκεφαλίζουμε το καλό αφαιρώντας σκάλες κακού.
Όλα για όσους περιφέρονται αέναα. Με μια δόση χιούμορ, μια αλοιφή για τα κουνούπια και ένα μαξιλάρι με όνειρα συναναστρέφομαι με τα γραπτά. Που θα μείνουν. Θα διακριθούν μεταξύ άλλων και θα καούν στον πάτο μιας βιβλιοθήκης αποβλήτων.
Όλοι είμαστε όλα. Κι όταν αποφασίσουμε το αυτό, καταφέρνουμε μια ριπή από φυσαλίδες ζωής.
Σας υποτιθέμενος Στρατιώτης.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Από το Blogger.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου