Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Σαν ένα κινητό μπουρδέλο
Ανάμεσα από βουνά
Και αλμυρά σταφύλια
Πέρα από σαραβαλιασμένες νότες
Και αμφορείς που στάζουν
Πίσω από τις συσκευασμένες επιρροές του  Μποστ
Του Αμαντέο, του Χένρυ, του Τζίμι
Κείτομαι ορθάνοιχτος σταυρός
Και όλο λέω
Πως είμαι εδώ γι’ αυτούς που τόλμησαν
Να φωνάξουν βοήθεια.

Δηλώνω ανήμπορος
Δειλός, νωθρός και ψεύτης
Που έφτακα ως τα εδώ
Και μήτε που μπορώ να συνεχίσω
Να βλέπω μάτια από μάτια
Στόμα από στόμα
Στήθος από στήθος
Σπίθα από σπίθα
Ανίδεος με το ατημέλητο σύμπαν μου
Εγώ δείχνω να χωλαίνω
Μη με λυπάσαι σιωπή
Δεν υπάρχει έλεος
Ποτέ δεν υπήρχε
Η αδικία έχει μια πόρτα σάπια
Τρυπημένη από σφαίρες εν αποστρατεία μπάτσων
Μα τι βλέπω τώρα..
Μια φορά ας ‘δω
Τα μάτια αυτά
Που λυγίζουν τιτάνια ηλεκτροφόρα κύματα
Κι ύστερα να γίνω πάλι ένας ψεύτης
Για να ασφαλίζω
Το μελλοντικό μου απωθημένο.

Φιλάω
Στο παραθύρι
Μια κυρία
Κι ας μη με βλέπεις
Τη φιλάω
Αιώνια
Μέχρι το πινέλο
Της ζωής
Να πιάσει
Άβυσσο.

Πάω να κοιμηθώ
Δίπλα στα άστρα
Που για ‘σένα άστρα είναι
Μα για ‘μένα ψέμα
Και μια ευχή μονάχα να ‘χω
‘Κει στα άστρα να ξαποστάσω
Που για ‘σένα άστρα είναι μα για ‘μένα όχι

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου
Στη μοναξιά του                                                            
Δώσε ώρες
Πάλεψε γι’ αυτό
Δοκίμασέ τον
Προσπάθησε να τον ξεπεράσεις
Γίνε δράκος
Βγάλε νύχια γαμψά
Κορόιδευε το χρόνο
Πριν σε φάει πρώτος
Βγες νικητής
Και βρες το χρόνο
Του εαυτού σου
Μέθυσε και από τις δυο μεριές
Ευλόγησε το χώμα
Το δωμάτιο που ζεις
Δώσε χρόνο για να αγαπήσεις
Χόρευε μαζί του
Νοιώσε εσύ
Γίνε δραπέτης της σκιάς σου
Χάσου από πάνω της
Κόντρα στο χρόνο
Με το πόδι κολλημένο
Στο γκάζι.

Με το υπέρτατο τάκα-τάκα
Με τους τόσους κώλους
Να ζητούν
Μια χείρα βοηθείας

Υποδεχόμαστε τη Χαρά με γονιμοποιημένα τα σκέλια της.
Από το Blogger.

Βιο

Γεννήθηκε στην Κόρινθο τον Απρίλιο του 1980 και έτυχε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια να τα ζήσει στην Περαχώρα. Φοίτησε στη Σχολή Διεθνούς Εμπορίου του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην Καστοριά, και έπειτα κατηφόρισε στην Αθήνα για χάρη της Μουσικής. Φωτογραφίζει τη γη και τις ορέξεις της ενώ η σύνθεση λέξεων-σκέψεων έρχεται να ταΐσει τις υπαρξιακές του ανάγκες. Μαζί με τα «Επτά Καπνισμένα Μολύβια» κυκλοφόρησε (2009) τις πρώτες του σελίδες κάτω από τον τίτλο «Ο πικραμένος, το παρδαλό κατσίκι και ο τελευταίος», σε μία αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση. Το 2010 ακολούθησε η συλλογή ποιημάτων του «Ποίηση Κατεδαφιστέα» σε αυτοέκδοση, ενώ ποιήματά του έχουν δημοδιευτεί στο περιοδικό ΛΟΓΟ τεχνείων (και σε κάποια άλλα που δε θυμάται) και αναρτηθεί στους ιστότοπους poiein, teflon, kulturosupa. To 2019 εκδόθηκη η ποιητική του συλλογή "Η Απορία Του Τσιν" από τις εκδόσεις Σμίλη. Λάτρης του παλαιού, του earl grey και του t-shirt.

Τοπ Τσαρτς