Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011
By boggar on 2:06 π.μ.
Ανάμεσα σε παιδιά,
Μαθητές και μη
Πάσης φύσεως μεσήλικες
Με σώας ή όχι τας φρένας,
Ανάμεσα σε γέρους,
Με μαλλιά ή όχι
Με καπέλο ή όχι
Με μαγκούρα ή όχι
Ανάμεσα σε ξένους και άλλους όχι και τόσο γνωστούς
Παίρνω τους δρόμους και τα λεωφορεία
Για μια καθημερινή κατάβαση
Ολίγων ή όχι μηνών.
Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011
By boggar on 11:05 π.μ.
Νέες εμπορικές λέξεις
Που στ΄άκουσμά τους θαρρείς πως ζεσταίνεσαι
Ανάσες από Bachelor
Και Master χειραψίες
Κάπου στο ίχνος ενός αμφιβόλου γενιού
Και πέρα από τις φαινομενικά αδύνατες διόπτρες
Σου εύχομαι καλή επιτυχία
Και η ομάδα φαίνεται
Να λειτουργεί σε ένα κόσμο
Φτιαγμένο με νέες λέξεις συν το πριμ.
Που στ΄άκουσμά τους θαρρείς πως ζεσταίνεσαι
Ανάσες από Bachelor
Και Master χειραψίες
Κάπου στο ίχνος ενός αμφιβόλου γενιού
Και πέρα από τις φαινομενικά αδύνατες διόπτρες
Σου εύχομαι καλή επιτυχία
Και η ομάδα φαίνεται
Να λειτουργεί σε ένα κόσμο
Φτιαγμένο με νέες λέξεις συν το πριμ.
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
By boggar on 2:01 π.μ.
Στην άκρη της πόλης
Το πόδι κολλημένο στο γκάζι
Αριστερό μάτι κορτάρει στροφή
Με χωρίς φώτα
Οι πίσω τροχοί έρχονται στα ίσια
Ενώ κάτω η πόλη λάμπει στα κόκκινα ασυνάρτητα λαμπάκια
Χωρίς καμιά μαγεία
Κινδυνεύω να ανάψω φώτα,
Μα δε το ρισκάρω.
Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011
By boggar on 6:12 π.μ.
Κάπως έτσι έκανε ο Μουνχ το φεγγάρι να λιώνει
Σα φαλλός στη θάλασσα
Φιγούρες με τρόμο
Που γέρνουν πιότερο στη σκιά
Το βλέμμα που μιλάει
Επιβάλει το σπέρμα της νιότης
Μυρίζοντας θάνατο
Κι όλο νερά
Παντού νερά στα ξύλα να τρέχουν.
Είναι αυτή που κολυμπά
Στα υγρά του έρωτα
Αναπνέει με βράχνια
Την είδα πάλι χτες
Να κοιμάται
Σε μια καρέκλα δίχως πόδια.
Σα φαλλός στη θάλασσα
Φιγούρες με τρόμο
Που γέρνουν πιότερο στη σκιά
Το βλέμμα που μιλάει
Επιβάλει το σπέρμα της νιότης
Μυρίζοντας θάνατο
Κι όλο νερά
Παντού νερά στα ξύλα να τρέχουν.
Είναι αυτή που κολυμπά
Στα υγρά του έρωτα
Αναπνέει με βράχνια
Την είδα πάλι χτες
Να κοιμάται
Σε μια καρέκλα δίχως πόδια.
By boggar on 6:11 π.μ.
Λέω κάποια, δε θυμάμαι ποια,
Με ξέχασε, λέω.
Και πάλι ήβρα εσένα, νομίζω σε ήβρα ακέραιη,
Να μου θυμίζεις πως κάποια, νομίζω λέγοντας,
Ότι κάποια με ξέχασε.
Με ξέχασε, λέω.
Και πάλι ήβρα εσένα, νομίζω σε ήβρα ακέραιη,
Να μου θυμίζεις πως κάποια, νομίζω λέγοντας,
Ότι κάποια με ξέχασε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
Από το Blogger.