Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Για να γίνω ώριμος,
Να μοιραστώ ίσως μαζί σου δυο σεντούκια όνειρα,
Σε οικονομική πάντα συσκευασία.
Συν τοις άλλοις αποδέχομαι όποιους όρους,
Μπορούν να καθίσουνε μουλιασμένοι στo πιάτο μου,
Και να τα πούμε..
Σαν δυο ξέχωρα αληθινοί φίλοι.
Γιατί αυτοί οι όροι που θέτεις,
Όταν εγώ τους αποδέχομαι,
Θυμίζουν εκτρώματα καλοκαιρινών διακοπών
Στη Χαλκιδική.

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Σκέφτομαι πόσο όμορφη είναι ολάκερη η πλάση
Όταν μπορώ και ονειρεύομαι,
Βρίσκω ποδηλάτες, αθλητές, μέθυσους, έρωτες, μανάβηδες, γερόντια
Και τους ακολουθώ.
Όταν μπορώ και ονειρεύομαι,
Σφίγγω μέσα μου μύες βιταμινούχους, υδατάνθρακες, μακριές κόμες και σαλόνια.
Όταν μπορώ και ονειρεύομαι,
Κολυμπώ σε όλα τα ποτάμια,
Με βρίσκεις μια στην Ευρώπη,
Μια στην Ασία,
Βρίσκω βουνά
Κοιμάμαι γυμνός
Φωνάζω βοήθεια και τρέχουν δίπλα μου όλα τα ζώα σα να 'μαι ο μοναδικός τους  άνθρωπος.
Όταν μπορώ και ονειρεύομαι,
Σταματάνε όλα τ' άλλα
Κρυώνουνε αυτές οι λυσσασμένες,
Ύπουλες,
Κιτρινιασμένες σκέψεις,
Ότι δήθεν πάνε όλα κατά διαόλου.
Όταν μπορώ και ονειρεύομαι,
Φιμώνω μια για πάντα όλους και όλα
Εκτός από αυτά που βλέπω
Γιατί όταν μπορώ,
Ονειρεύομαι.
Ζωγράφισα το σύμβολό μου
Πλάι στο σύμβολό σου
Στην πλάτη του
Έριξα μανδύα μπλε.
Κι έλουσα τη σκιά του
Με τα ρουθούνια της δικής μου.
Άφησα το μαύρο να ανασάνει στον καμβά
Και κοιμήθηκα δίπλα σε μια χούφτα πινέλα.
Το στόμα δεν ανοίγει,
Από τα ξεραμένα σάλια
Πετάω λέξεις-μουγκρητά
Και περιμένω με λαχτάρα
Να τελειώσει αυτός ο γαμημένος μήνας
Δεν πενθώ
Απλά μου την έχει σπάσει η όλη φάση
Γίνομαι σκυλί,
Μαθαίνω.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Σαν αλήθεια εκεί να λάμπει
Σα το ψέμα αληθινό.

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Οι άνθρωποι μιλάμε
Βρομίζουμε τη γη
Κοιμόμαστε με άνεση
Εκσπερματώνουμε θαυμάσια
Και μπουκώνουμε τόνους φαγητό
Κατά τα άλλα
Δουλεύουμε και πεθαίνουμε
Τίποτα το συνταρακτικό
Από το Blogger.

Βιο

Γεννήθηκε στην Κόρινθο τον Απρίλιο του 1980 και έτυχε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια να τα ζήσει στην Περαχώρα. Φοίτησε στη Σχολή Διεθνούς Εμπορίου του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην Καστοριά, και έπειτα κατηφόρισε στην Αθήνα για χάρη της Μουσικής. Φωτογραφίζει τη γη και τις ορέξεις της ενώ η σύνθεση λέξεων-σκέψεων έρχεται να ταΐσει τις υπαρξιακές του ανάγκες. Μαζί με τα «Επτά Καπνισμένα Μολύβια» κυκλοφόρησε (2009) τις πρώτες του σελίδες κάτω από τον τίτλο «Ο πικραμένος, το παρδαλό κατσίκι και ο τελευταίος», σε μία αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση. Το 2010 ακολούθησε η συλλογή ποιημάτων του «Ποίηση Κατεδαφιστέα» σε αυτοέκδοση, ενώ ποιήματά του έχουν δημοδιευτεί στο περιοδικό ΛΟΓΟ τεχνείων (και σε κάποια άλλα που δε θυμάται) και αναρτηθεί στους ιστότοπους poiein, teflon, kulturosupa. To 2019 εκδόθηκη η ποιητική του συλλογή "Η Απορία Του Τσιν" από τις εκδόσεις Σμίλη. Λάτρης του παλαιού, του earl grey και του t-shirt.

Τοπ Τσαρτς