Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011
By boggar on 1:51 π.μ.
Αυτή η σιωπή έσπαγε το χούι μου
Μεράκλωνα στους σημαδεμένους από πίσσα χώρους της ασύμμετρης κοπρολαγνείας
Όσο διάβαζα ποιήματα ήμουν ένας κύκνος μπατίρης
Γιόμιζα το ωραίο μου κάστρο με διαμάντια μιας χρήσεως
Κι ήμουν ένας μπάσταρδος, ένας κάφρος Άδης καθισμένος στην πιο στριμμένη γωνία
Όσο διάβαζα ποιήματα μελαγχολούσα στο Παρίσι
Έβριζα τάχα τ’ αστέρια κι έπιανα με πάθος τον ύπνο στον ύπνο
Όσο διάβαζα ποιήματα θυμόμουν ένα έντονα υπερρεαλιστικό εγώ
Κάτω από τα ιδιαίτερα νεύματα της ακόλαστης γοητείας μου
Τα διάβαζα καθαρά και πρόστυχα
Ως ένας κώλος διαβαίνει και σβήνει
Ο κόσμος όλος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Από το Blogger.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου