Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Μερικές γυναίκες μυρίζουν σαν τα κουλούρια
Αλλες σαν βιτρίνα
Αλλες σαν μπαχαρικά και αλλες μυρίζουν κλεισούρα
Μα εγω προτιμώ αυτές που μυρίζουν γονιμοποίηση
Κάποιος με ζήτησε λοιπόν Μα δεν ήμουν εκεί Λες και βαλτός ήμουν να λείπω Αφού δεν ήμουν εκεί Μα δε μπορούσα να κάμω αλλιώς Άλλωστε υπήρχαν τόσες πολλές άλλες αναζητήσεις Δεν ήμουν εκει το ξέρω μα τη συγνώμη μου δε θα την δεκτείς Έρχομαι πάλι Να βγάλω καινούριο χαρτάκι με τον αριθμό 280 κι ας είναι άλλα 126 νούμερα που πρέπει να περιμένω

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Δυο ανοιχτά μάτια κουκουβαγιας
Και γλωσσόφιλο
Απέναντι σε δυο κλειστά σκίουρου
Ενώ γλωσσόφιλο 
Το λεωφορείο ταραχή
Ο ιδρώτας στάζει και οι γέροι παίρνουν μάτι μαζί με μενα 
Στο γλωσσόφιλο
Τη βάζει πιο ψηλά πάνω του
Μετεωρίζεται σε αλουμινένια πόδια
Επόμενη στάση κάπου στη Νίκαια
Φοράει μια μωβ φούστα και ένα λεπτό μαύρο ραντάκι
Το γλωσσόφιλο δεν έχει τελειωμό
Ένα εφηβικό γλωσσόφιλο και τίποτε άλλο
Εκτός από το εσωτερικό μπαστούνι ευτυχίας
Και τον ιδρώτα που πέφτει αλμυρός στο στόμα μου. 

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Σε θέλω κι εσύ όχι
Το ξέρω ενώ εσύ όχι
Μα σε θέλω κι ας όχι εσύ.

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Λιγο απο μενα εισαι όσο λιγο απο σενα έγινα 
να σου κατι απο λιγο σύννεφα και ήλιο 
Που κάνουν λιγο απο εμάς να γερνουμε
Λιγο απο χαράς ευτυχισμένης άνοιξη

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Σήμερα αγαπημένε μου μπασταρδε
Κάνε υπομονή για σήμερα
Θα χω το χέρι στη φωτιά γλυκό μου ψοφίμι
Έλα να μου το αποτελειώσεις

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Δε μπορώ να σταματήσω
Πέφτω έρμαιο μιας βαρύτητας ακούραστης όλο και πιο κάτω
Γλυστρώντας στις αλμυρές σάλτσες των στροφών
Ίσα που προλαβαίνω και μετράω ανάποδα
Μέχρι που δε μπορώ να σταματήσω
Και συνεχίζω
Να πέφτω
Ώριμος
Γέρος


Ας κάνω μια αρχή
Μια ίσια αρχή
Με χωρίς άκρα
Που θα περνάει από μπροστά μου
Έτσι ασήμαντα και γλυκά
Μακριά από τις φλόγες των στίχων
Μια αρχή για εμένα
Που πληρώνω τις ώρες μου παρατηρώντας υποδείξεις
Μα όχι τρυφερές όπως αυτές της μάνας
Κρύες και σφιχτές
Κι όπως η μέρα γλυστρά στη νύχτα
Η νέα αρχή
Με κάνει να νοιώθω
Ακόμη πιο βρώμικα
Μακριά από όσους στίβουν
Τον ιδρώτα τους μέσα στο μέλι
Και ύστερα στον πουλάνε

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Η μικρόσωμη γη ανθίζει
Γύρω από τα τοιχώματα των λίθων
Αυτή η λιληπούτεια γη γεννοβολάει πράσινο
Δίπλα από τις βιολέτες και τις άγριες ροδιές
Τούτη η γη σπερματώθηκε άνοιξη


Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Η ταύτηση με τον εαυτό μου
                                       είναι αυτό που επιδιώκω
Η κατανόηση των θέλων μου 
                                       είναι αυτό που επιδιώκω
Η διαρκής αναζήτηση
                                       είναι αυτό που επιδιώκω
Το να μην αναλύω τα πάντα
                                       είναι αυτό που επιδιώκω

Ολα είναι στη θέση τους για ένα λίγο
Και μετά πέφτουν εκεί που επιδιώκουμε

Ενώ σήμερα θα έρθω να βρώ μια θέση δίπλα σου
Να σε ακούω να μιλάς, να μιλάς και εγώ τίποτα
Και στο πέταγμα της κουρτίνας θα φύγω ανώνυμα από τη θέση μου
Στο δειλινό του μαύρου σκοταδιού το κουφάρι μου
Θα σύρω για κάπου αλλού
Κάτι που προφανώς δεν
                                        είναι αυτό που επιδιώκω

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Πάνω στα χείλη μου να σε καθαρίσω
Με την ανάγκη του θέλω
Και με τη χρονική διάθεση του χειμώνα
Να σε καθαρίσω θέλω
Όχι τίποτε σπουδαίο
Χάθηκε ένας μήνας μακριά σου. Τον μετράω από την πρώτη σου φυγή. Ποτέ δε σε ρώτησα το γιατί. Ποτέ δεν είπες την αιτία. Τελικά αφορμές έψαχνες κι ας μου έλεγες το αντίθετο.

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Έξω στη βεράντα η τελευταία ανταλλαγή ματιών
Έφυγες βιαστηκά θυμάμαι εκείνο το βράδυ
Ένας θεός ξέρει το γιατί

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

ελαφρό μου κοπελάκι με τα ωραία σου σκιρτήματα
ένα τσαφ κάνεις και με ανάβεις
και θέλω να δω πόση είναι αυτή η φλόγα
που καίει ανάμεσα από τα μπούτια του μυαλού σου
για τη ζωή σου
σε αυτή πάνω
να χτίζω θέλω κάστρα
γιατί εγώ
φύτεψα το σύμπαν
στο κρανίο των ομοειδών σου
διψάω
και πίνω το υγρό σου μυαλό

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Σε θυμάμαι από την πρώτη στιγμή. Έκανες γκελ απο παρέα σε παρέα. Έφερνες το κορμί σου να βουίζει πάνω από τα χείλη μου. Ανυπόφορη εσύ.
Ξέρεις τα χέρια σου καίνε, είπε εκείνη. Κι αυτός ενώ ήξερε, ρώτησε. Αφού λοιπόν και οι δύο έμαθαν σταμάτησε εκεί σέρνοντας ένα διαγαλαξιακό χαμόγελο σε ασύρματα δύκτια δίχως ίχνος ντροπής.
Ο γραπτός λόγος: μια ατελείωτη παρτούζα
Από το Blogger.

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Βιο

Γεννήθηκε στην Κόρινθο τον Απρίλιο του 1980 και έτυχε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια να τα ζήσει στην Περαχώρα. Φοίτησε στη Σχολή Διεθνούς Εμπορίου του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην Καστοριά, και έπειτα κατηφόρισε στην Αθήνα για χάρη της Μουσικής. Φωτογραφίζει τη γη και τις ορέξεις της ενώ η σύνθεση λέξεων-σκέψεων έρχεται να ταΐσει τις υπαρξιακές του ανάγκες. Μαζί με τα «Επτά Καπνισμένα Μολύβια» κυκλοφόρησε (2009) τις πρώτες του σελίδες κάτω από τον τίτλο «Ο πικραμένος, το παρδαλό κατσίκι και ο τελευταίος», σε μία αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση. Το 2010 ακολούθησε η συλλογή ποιημάτων του «Ποίηση Κατεδαφιστέα» σε αυτοέκδοση, ενώ ποιήματά του έχουν δημοδιευτεί στο περιοδικό ΛΟΓΟ τεχνείων (και σε κάποια άλλα που δε θυμάται) και αναρτηθεί στους ιστότοπους poiein, teflon, kulturosupa. To 2019 εκδόθηκη η ποιητική του συλλογή "Η Απορία Του Τσιν" από τις εκδόσεις Σμίλη. Λάτρης του παλαιού, του earl grey και του t-shirt.

Τοπ Τσαρτς