Κι όλη η σκόνη να τρέφει το γιαλί με τις πρόστυχές σου εμπειρίες
Βόλεψα την ανάσα σου εκεί μέσα.
Άνετη να 'ναι ώστε να κολυμπά και να 'ναπνέει.
Κι όταν του κόσμου η σκόνη όλη φυγαδευτεί στα σύνορά της,
Τότε εγώ πάλι θα τη διαλύσω,
Με 'να φύσημα ζεστό,
Να τη ρουφήξω μέσα μου,
Βαθιά,
Ώσπου να μεθύσω.