Παίζοντας

Στο καταφύγιο για καθημερινούς δραπέτες
Το μέρος που δροσιά στάζει και σουρουπώνει αγκαλιά τις ψυχές μας
Κρατώντας με τα δυο χέρια την μπάλα,
Πετώντας την ψηλά,
Φορώντας το χρώμα που μισώ,
Να μου λες αιώνιος
Και να προσμένουμε να μην πέσει ποτέ κάτω η μπάλα.

Read More

Του χαδιού η σκόνη

Μπήκα μέσα στη σκόνη υπερασπίζοντας το άλουστο εγώ μου.
Προσπάθησα να σιγουρέψω τα ψέματα και να νοιώσω πιο σταθερός πάνω στο βουνό της θλίψης.
Αφουγκράστηκα σιωπές και μίλησα με νόημα διττό κάτω από το έναστρο πένθος του καλοκαιριού.
Προσπάθησα να σηκώσω ένα χάδι ως τον ουρανό
Τόσο τρυφερό και άβουλο
Ώσπου διαλύθηκε και ενοποιήθηκε με τη σκόνη
Μίσησα το βλέμμα της θάλασσας και σαν όραμα προέβαλα το στερημένο πέπλο της φαντασίας μου
Πάνω στην καρέκλα ζω σα πλούσια αμαρτωλός
Και όλο ζυγώνω θάνατο
Κόβω τ’ όνειρο στη μέση κρατώντας το μικρότερο κομμάτι
Κι αυτό που περισσεύει,
Το μαδάω,
Το χτυπάω,
Το βρίζω,
Το τεφρώνω
Και γκαστρώνω με δαύτο
Τη σκόνη,το χάδι και το βλέμμα.

Read More

Οι λυτοί και οι δεμένοι

Βάλανε λυτούς και δεμένους για να με βρουν.
Καταράστηκαν τ’ όνομά μου είκοσι φορές κι άλλες είκοσι τον αέρα που αναπνέω.
Μεριάσανε βουνά και μαντρώσανε τις φοβίες τους,
Tο κλουβί των ξεχασμένων.
Μείναμε απελπιστικά μόνοι,
Οι λυτοί, οι δεμένοι κι εγώ.
Στο τρέξιμο με πέρασαν οι δεμένοι και τα λόγια μου πήραν μόνο οι λυτοί.
Ορκίστηκαν θάνατο και εγώ τους πίστεψα.
Να, τώρα δα σε μια κλεψύδρα με ‘χουν να μεταφέρω κόκκους άμμο.
Απ’ το ένα στ’ άλλο,
Απ’ το ένα στ’ άλλο,
Απ’ το ένα στ’ άλλο,
Οι λυτοί και οι δεμένοι.

Read More

Δηλώνω Παρών

Εικόνες που μπορούν να μου λεν’ ιστορίες.
Κουκίδες και εκπλήξεις σε ένα φόντο κίτρινου προσανατολισμού.
Γραφικές απολαύσεις και όνειρα που περνάν σαν σύννεφα μπροστά από το σούρουπο της ζωής μας.

Read More