Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010
By boggar on 3:17 π.μ.
Μπήκα μέσα στη σκόνη υπερασπίζοντας το άλουστο εγώ μου.
Προσπάθησα να σιγουρέψω τα ψέματα και να νοιώσω πιο σταθερός πάνω στο βουνό της θλίψης.
Αφουγκράστηκα σιωπές και μίλησα με νόημα διττό κάτω από το έναστρο πένθος του καλοκαιριού.
Προσπάθησα να σηκώσω ένα χάδι ως τον ουρανό
Τόσο τρυφερό και άβουλο
Ώσπου διαλύθηκε και ενοποιήθηκε με τη σκόνη
Μίσησα το βλέμμα της θάλασσας και σαν όραμα προέβαλα το στερημένο πέπλο της φαντασίας μου
Πάνω στην καρέκλα ζω σα πλούσια αμαρτωλός
Και όλο ζυγώνω θάνατο
Κόβω τ’ όνειρο στη μέση κρατώντας το μικρότερο κομμάτι
Κι αυτό που περισσεύει,
Το μαδάω,
Το χτυπάω,
Το βρίζω,
Το τεφρώνω
Και γκαστρώνω με δαύτο
Τη σκόνη,το χάδι και το βλέμμα.
Προσπάθησα να σιγουρέψω τα ψέματα και να νοιώσω πιο σταθερός πάνω στο βουνό της θλίψης.
Αφουγκράστηκα σιωπές και μίλησα με νόημα διττό κάτω από το έναστρο πένθος του καλοκαιριού.
Προσπάθησα να σηκώσω ένα χάδι ως τον ουρανό
Τόσο τρυφερό και άβουλο
Ώσπου διαλύθηκε και ενοποιήθηκε με τη σκόνη
Μίσησα το βλέμμα της θάλασσας και σαν όραμα προέβαλα το στερημένο πέπλο της φαντασίας μου
Πάνω στην καρέκλα ζω σα πλούσια αμαρτωλός
Και όλο ζυγώνω θάνατο
Κόβω τ’ όνειρο στη μέση κρατώντας το μικρότερο κομμάτι
Κι αυτό που περισσεύει,
Το μαδάω,
Το χτυπάω,
Το βρίζω,
Το τεφρώνω
Και γκαστρώνω με δαύτο
Τη σκόνη,το χάδι και το βλέμμα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Από το Blogger.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου