Βάλανε λυτούς και δεμένους για να με βρουν.
Καταράστηκαν τ’ όνομά μου είκοσι φορές κι άλλες είκοσι τον αέρα που αναπνέω.
Μεριάσανε βουνά και μαντρώσανε τις φοβίες τους,
Tο κλουβί των ξεχασμένων.
Μείναμε απελπιστικά μόνοι,
Οι λυτοί, οι δεμένοι κι εγώ.
Στο τρέξιμο με πέρασαν οι δεμένοι και τα λόγια μου πήραν μόνο οι λυτοί.
Ορκίστηκαν θάνατο και εγώ τους πίστεψα.
Να, τώρα δα σε μια κλεψύδρα με ‘χουν να μεταφέρω κόκκους άμμο.
Απ’ το ένα στ’ άλλο,
Απ’ το ένα στ’ άλλο,
Απ’ το ένα στ’ άλλο,
Οι λυτοί και οι δεμένοι.
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Από το Blogger.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου