Shake Your Μπούτι Vol 1 (στήλη στο kulturosoupa.gr)

Ανέλπιστα ο χειμώνας δεν έχει έρθει ενώ, ανέλπιστα συνεχίζω να λέω, η μπαλκονόπορτα παραμένει ανοιχτή για την αυξομείωση του οξυγόνου. Η ζωή κυλά, σε μερικούς όπως την ξέρουν σε κάποιους άλλους όπως τη φαντάζονται και στους εναπομείναντες όπως δε θα θελαν, σε αβέβαιες κινήσεις τροποποιώντας έτσι την καθημερινή συνοχή του εαυτού μας με το περιβάλλον. Όπως και να 'χει σίγουρα ποτέ δεν είναι αργά για αναθεωρήσεις και αναπροσαρμόσεις του ρουτινιασμένου βίου μας με λογής μικρές εκλάμψεις που οπωσδήποτε προσδίδουν έναν άλλο τόνο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει.

Το δύσκολο πάτημα είναι στο πρώτο σκαλί και η δυνατότητα του εαυτού να μας ξανακατακτήσουμε. Πέρα από όλα είναι η δίψα και όταν εκεί φτάσουμε σερνάμενοι, δήθεν τελειωμένοι, μπορούμε να ανακτήσουμε εαυτούς και προσωπικότητες. Οι εκλάμψεις χτυπούν τον καθένα με διαφορετικό τρόπο και μέτρο φτάνει εμείς να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το όποιο τους χτύπημα. Η ζωή είναι εδώ, άκουσα να λέει ένας σε έναν και γίνηκαν δύο πριν καλά καλά το καταλάβω. Οι κεραίες είπε κάποιος άλλος είναι το Α και το Ω μιας ζωής που δε χάνεται στα προσφερόμενα ρουμπίνια της εύκολης μετάβασης από πίστα σε πίστα των ετών, η διύλιση των πληροφοριών κάπου άκουσε κάνει καλό, όπως επίσης ο λόγος του “ναι” και του “όχι”.

Τρέχουν όλα αδερφέ μου, όλα τρέχουν και που πάνε, α; Δίχως βιασύνη μωρέ, όχι δε θα τρέξω να προλάβω εμένα, μερικές φορές αρκεί απλά να κουνάω το μπούτι μου σε ένα ρυθμό απρόσιτο για τα δικά μου δεδομένα, εκεί που τρώνε κάποιοι πεινάνε και για να τρώνε κάτι έχει, ενώ το μυρίζεις γυρνάς πλάτη μα αν δεν το γευτείς τι σόι μέρος του λόγου είσαι, πεινάς και εσύ δε θυμάσαι;

Το λοιπόν κάθε όποτε του μήνα θα γλυκοκοιτάμε πέντε (5) άλμπουμ ή τραγούδια που απλόχερα κάποιοι έδωκαν στο χρόνο κάποιες λεπτομέρειες της ψυχής τους, παρέα με μικρές χαρές ή λύπες καθημερινών διαστάσεων σε γραπτή μορφή, ή μήπως αυτό το φαΐ επειδή δεν σερβίρετε στα καθώς πρέπει media παύει να είναι τροφή; Ας πάρουμε μικρές ή μεγάλες ανάσες (όλοι πάντα είχαν μια προσωπική άποψη για την καθεμία, πολλές απόψεις που να πάρει) και ας λουστούμε με ήχους.

1. Τιμητικά και όχι μόνο, το άλμπουμ του επιστήμονα της ηχητικής ηδονής Frank Zappa με τίτλο 'Sheik Yerbouti' (1979). Ένα σχεδόν live, πρωτόπλαστο συνονθύλευμα μουσικής ανάτασης, αντικομφορμιστικό και σίγουρα μη ηχητικά χαρακτηρίσημο (κοινώς ταμπέλα). Ακούγεται χωρίς συνταγή.

2. Wolf People - All returns (2013). Στοιχισμένο στον δίσκο τους εν ονόματι 'Fain', οι Wolf People πάντρεψαν τους Blind Faith με τους Jethro Tull. Φοβερά δυνατό, άγρια γλυκό, φανταστείτε απαλό χάδι μέλισσας, αυτό.

3. Χαίνηδες - Τι καλά το λέει τ' αηδόνι. Δε νομίζω να υπάρχει σε άλμπουμ τους. Είναι παραδοσιακό και με τον Κλέων Αντωνίου στην κιθάρα το κομμάτι σε πάει αλλού. Σχεδόν λαϊκή ποίηση στα σχέδια του Σουρή.

4. Gustavo Dudamel and the Simon Bolivar Orchestra – Danzon No2 (by Arturo Marquez). Απλά άνοιξε αυτιά, νιώσε την αύρα, άσε τα βιολιά να σε παρασύρουν έξω από το κατεστημένο του εγκεφάλου σου. Άρτιο καθαρτικό για μια μέρα δίχως τονωτικά.

5. Otis Redding – I've got dreams. Πίσω στο 1968. Στις ρίζες, εκεί που πολλά μουσικά έμβρυα γεννήθηκαν. Τόσο μέσα, τόσο εσωτερικό και άλλο τόσο έξω. Και αν δεν ξαναπατήσεις το repeat μάλλον κάπου έχει γίνει λάθος...σε 'σένα...σε 'μένα, μα δεν έχει και τόση σημασία. Καλά είναι κι έτσι.
http://www.kulturosupa.gr/index.php/sintaktes-kai-stiles/shake-your-mpouti-grafei-o-konstantinos-protopappas-1040/#.UrF7XZG1lQQ