Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
By boggar on 8:30 π.μ.
Στη ράχη του θεού σου Αθήνα, εσύ κοιμάσαι.
Δηλώνεις άβουλη καθημερινώς γυρεύοντας κάποιο δανεικό όραμα.
Ασταμάτητα ρυτιδιασμένη Αθήνα…
Ρυτιδιασμένη Ελλάδα
Εσύ που καις τον Όλυμπο.
Τα παιδιά σου μαράθηκαν, φεύγουν.
Αθήνα γέρασες τόσο που τρίζεις.
Σε κυνηγούν τα χρόνια και εσύ σκέφτεσαι ακόμη με τη λογική του ελεύθερου-πολιορκημένου.
Ελλάδα, πενθείς γιατί το πνεύμα σου σκοτείνιασε
Ο εμφύλιος,
Η αιωνόβια σκλαβιά,
Δεν έχουν κοπάσει ακόμα μέσα σου.
Κι με όσα σπρέι κι αν σε γράφουν, Αθήνα, δεν αλλάζεις.
Γιατί οι πολίτες σου γίνηκαν σκυλιά.
Γιατί τα σκυλιά τρώνε οράματα και αφοδεύουν ερείπια.
Αθήνα, που ακόμη σε βοηθούμε να κατέβεις από τα λεωφορεία της φίνος φιλμς με μια σακούλα αλεύρι,
Ρυτίδωσες.
Δηλώνεις άβουλη καθημερινώς γυρεύοντας κάποιο δανεικό όραμα.
Ασταμάτητα ρυτιδιασμένη Αθήνα…
Ρυτιδιασμένη Ελλάδα
Εσύ που καις τον Όλυμπο.
Τα παιδιά σου μαράθηκαν, φεύγουν.
Αθήνα γέρασες τόσο που τρίζεις.
Σε κυνηγούν τα χρόνια και εσύ σκέφτεσαι ακόμη με τη λογική του ελεύθερου-πολιορκημένου.
Ελλάδα, πενθείς γιατί το πνεύμα σου σκοτείνιασε
Ο εμφύλιος,
Η αιωνόβια σκλαβιά,
Δεν έχουν κοπάσει ακόμα μέσα σου.
Κι με όσα σπρέι κι αν σε γράφουν, Αθήνα, δεν αλλάζεις.
Γιατί οι πολίτες σου γίνηκαν σκυλιά.
Γιατί τα σκυλιά τρώνε οράματα και αφοδεύουν ερείπια.
Αθήνα, που ακόμη σε βοηθούμε να κατέβεις από τα λεωφορεία της φίνος φιλμς με μια σακούλα αλεύρι,
Ρυτίδωσες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Από το Blogger.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου