Ποίηση κατεδαφιστέα, μιάς χρήσεως για παιδά που τα λένε ντόμπρα.
Αυτή δεν πουλιέται στα περίπτερα.
Δεν κάνει εκπτώσεις και είναι συνεπείς πάντα στο ραντεβού της.
Ποίηση ασυνάρτητη, μεθυσμένη και ολίγον τι γλυκιά.
Η ποίησή μας.
Έτσι την ονομάζουμε.
Ζεστή και υγρή όπως ένας πλαδαρός μισάνοιχτος κώλος.
Ποίηση που γέρνει.
Στριμωχμένη στις αρτηρίες μας, οδηγεί με θάρρος στα λευκά μας σοκάκια.
Μιά κόλα γράμματα θαμμένα μέσα μας.
Και βγαίνουν ζεστά τα σκατά.
Τόσο ζεστά που αχνίζουν και μετά από χρόνια.
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Από το Blogger.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου