Τιθάσευσα την ανάσα σου, βάζοντάς την με κόπο σε 'να βάζοΚι όλη η σκόνη να τρέφει το γιαλί με τις πρόστυχές σου εμπειρίεςΒόλεψα την ανάσα σου εκεί μέσα.Άνετη να 'ναι ώστε να κολυμπά και να 'ναπνέει.Κι όταν του κόσμου η σκόνη όλη φυγαδευτεί στα σύνορά της,Τότε εγώ πάλι θα τη διαλύσω,Με 'να φύσημα ζεστό,Να τη ρουφήξω μέσα μου,Βαθιά,Ώσπου να μεθύ...
Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009
Τρίτη 7 Ιουλίου 2009
By boggar on 10:04 π.μ.
Ένα αιδοίοΓυμνό, άβουλο, περαστικόΚαταλύτης και χλώριο μαζίΠέραν του δέοντος δελεαστικόΣκόνη και κέρματα εισβάλουν μέσα τουΈνα αιδοίο όλο σάλια και εσοχέςΠου γκρεμίζεσαι στα κάρβουνά του και μετά γίνεσαι χρυσ...
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009
By boggar on 4:04 π.μ.
Σε ένα παραμύθιΤέμνοντας λοξά αριστερά τα σύννεφαΣκιάχτρα σε μέγεθος μανικετόκουμπουΠαίρνουμε βαθιές ανάσες, με όποια πνευμόνια.Κι όλο βουλιάζουμεΝα κατασπαράξουμε παραμύθιαΝα μασήσουμε μισοπληρωμένες αλήθειεςΠολύχρωμα μπαλκόνια.Ανεκπλήρωτα πρωινά.Βαδίζουμε δειλά στις σελίδες αυτέςΚι όποια χαρά γκρεμίζει την ησυχία μας, την πετάμε έξω από το παράθυρο.Εδώ βουλιάζουμε σε ένα παραμύθι κύριοι,Μ' ακού...
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
By boggar on 10:39 π.μ.
Ξάπλωσα στις λευκές κηλίδες σου από αίμα.Βούτηξα όλος έρωτα μες το ψέμα σου κάνοντας να γελάσει και ο πιο απαισιόδοξος.Έκοψα δέντρα, τσάκισα αετούς κι όλα αυτά για να 'ρθω δίπλα σου.Γέλασα φοβούμενος εγώ, εμένα κι έμεινα ώριμος 'πα στο δέντρο μου μέχρι να σαπίσω.Να μουχλιάσω και να γίνω χώμα.Κι έμεινα εκεί θαρρώντας πως θα 'ρθε...
By boggar on 6:29 π.μ.
Χαρτί , στυλό, μαγιό, όρεξη, διάρκεια, πνεύμα, υγεία και συνέπεια.
Χρόνο, μουσική, στυλ, γυαλιά, κάλτσες και σώβρακα.
Ζωγραφίζουμε λέξεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κάτω από ένα αλμυρίκι.
Οι μπίρες έρχονται από τη μία το μεσημέρι.
Έχοντας τα απαραίτητα γινόμαστε ρεαλιστικά σκυλιά.
Γλείφουμε με τα μάτια γυναίκες όλο κάλος.
Επίγειες θεές με τουπέ που ζητούν τα τελείως απαραίτητα.
Κάτι το οποίο...
By boggar on 6:28 π.μ.
Η ιστορικότητα της στιγμής ορίζεται από τη μαλακία που έκανες σε σχέση με αυτή που σχεδίαζες να κάνε...
By boggar on 6:28 π.μ.
Γαμημένα δικός σουΑπό το σούρουπο ως τη δύσηΑπό τη δύση ως την αυγήΓαμημένα δικός σουΝα υπάρχω ανάμεσα από τα μπούτια σουΝα αναπνέω βαθιά τις εκπνοές των πόρων του δέρματός σουΓαμημένα δικός σου να σε πληγώνω συνέχειαΚι όλο κάτι μου λέει πως είμαι γαμημένα δικός σουΓια όσο λίγο μπορώ να περιπλανιέμαι μέσα ...
By boggar on 6:27 π.μ.
Προσπαθώ να βρω την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθώ στον εαυτό μουΝα του χυμίξω ύπουλα όταν θα ατενίζει τη θαλάσσια νηνεμίαΝα του σπάσω όλα του τα μέλη σε μικρά- μικρά τεμάχια και τα κόκκαλα βέλη να τα κάνω για τον επόμενό μου στόχοΠροσπαθώ να βρω την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθώ στον εαυτό μου και ερεθίζομαι στην σκέψη αυτή και μόνοΤην φωτιά που θα καίει σάρκα και ζωτικά όργαναΤη στιγμή του πρώτου...
By boggar on 6:24 π.μ.
Ποίηση κατεδαφιστέα, μιάς χρήσεως για παιδά που τα λένε ντόμπρα.Αυτή δεν πουλιέται στα περίπτερα.Δεν κάνει εκπτώσεις και είναι συνεπείς πάντα στο ραντεβού της.Ποίηση ασυνάρτητη, μεθυσμένη και ολίγον τι γλυκιά.Η ποίησή μας.Έτσι την ονομάζουμε.Ζεστή και υγρή όπως ένας πλαδαρός μισάνοιχτος κώλος.Ποίηση που γέρνει.Στριμωχμένη στις αρτηρίες μας, οδηγεί με θάρρος στα λευκά μας σοκάκια.Μιά κόλα γράμματα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
Από το Blogger.
