Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011
By boggar on 6:12 π.μ.
Κάπως έτσι έκανε ο Μουνχ το φεγγάρι να λιώνει
Σα φαλλός στη θάλασσα
Φιγούρες με τρόμο
Που γέρνουν πιότερο στη σκιά
Το βλέμμα που μιλάει
Επιβάλει το σπέρμα της νιότης
Μυρίζοντας θάνατο
Κι όλο νερά
Παντού νερά στα ξύλα να τρέχουν.
Είναι αυτή που κολυμπά
Στα υγρά του έρωτα
Αναπνέει με βράχνια
Την είδα πάλι χτες
Να κοιμάται
Σε μια καρέκλα δίχως πόδια.
Σα φαλλός στη θάλασσα
Φιγούρες με τρόμο
Που γέρνουν πιότερο στη σκιά
Το βλέμμα που μιλάει
Επιβάλει το σπέρμα της νιότης
Μυρίζοντας θάνατο
Κι όλο νερά
Παντού νερά στα ξύλα να τρέχουν.
Είναι αυτή που κολυμπά
Στα υγρά του έρωτα
Αναπνέει με βράχνια
Την είδα πάλι χτες
Να κοιμάται
Σε μια καρέκλα δίχως πόδια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Από το Blogger.
... Σουρής και σουρρεάλ ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου τον θυμηθήκατε το Σουρή αγαπητέ... έξοχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΣΟΥΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΜΕ .
ΑπάντησηΔιαγραφή