Η ανάσα σου

Τιθάσευσα την ανάσα σου, βάζοντάς την με κόπο σε 'να βάζο
Κι όλη η σκόνη να τρέφει το γιαλί με τις πρόστυχές σου εμπειρίες
Βόλεψα την ανάσα σου εκεί μέσα.
Άνετη να 'ναι ώστε να κολυμπά και να 'ναπνέει.
Κι όταν του κόσμου η σκόνη όλη φυγαδευτεί στα σύνορά της,
Τότε εγώ πάλι θα τη διαλύσω,
Με 'να φύσημα ζεστό,
Να τη ρουφήξω μέσα μου,
Βαθιά,
Ώσπου να μεθύσω.

Read More

Πάλι Εδώ

Παίζεις
Χάνεις
Παίζεις
Χάνεις
Παίζεις...παίζεις...παίζεις

Κι ενώ έχανες,
Χάνεις.

Read More

Μίλησα Όπως Άρθρωσα

Ένα αιδοίο
Γυμνό, άβουλο, περαστικό
Καταλύτης και χλώριο μαζί
Πέραν του δέοντος δελεαστικό
Σκόνη και κέρματα εισβάλουν μέσα του
Ένα αιδοίο όλο σάλια και εσοχές
Που γκρεμίζεσαι στα κάρβουνά του και μετά γίνεσαι χρυσός.

Read More

Βουλιάζουμε

Σε ένα παραμύθι
Τέμνοντας λοξά αριστερά τα σύννεφα
Σκιάχτρα σε μέγεθος μανικετόκουμπου
Παίρνουμε βαθιές ανάσες, με όποια πνευμόνια.
Κι όλο βουλιάζουμε
Να κατασπαράξουμε παραμύθια
Να μασήσουμε μισοπληρωμένες αλήθειες
Πολύχρωμα μπαλκόνια.
Ανεκπλήρωτα πρωινά.
Βαδίζουμε δειλά στις σελίδες αυτές
Κι όποια χαρά γκρεμίζει την ησυχία μας, την πετάμε έξω από το παράθυρο.
Εδώ βουλιάζουμε σε ένα παραμύθι κύριοι,
Μ' ακούτε;

Read More